Δακτυλικά αποτυπώματα: Τι είναι και πως σχηματίζονται

Στην ερώτηση «γιατί έχουμε δακτυλικά αποτυπώματα» είναι δύσκολο να απαντήσει η επιστήμη, διότι δεν γνωρίζει με βεβαιότητα. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν διάφορα θεωρήματα όπως: Για να μπορούμε να συγκρατούμε καλύτερα τα αντικείμενα αυξάνοντας τη στατική τριβή, Για να απομακρύνεται καλύτερα το νερό, Για να αυξάνεται η δυνατότητα εφίδρωσης, (Άτομα με αδερματογλυφία, χωρίς δηλαδή δακτυλικά αποτυπώματα, έχουν ελαφρώς λιγότερους ιδρωτοποιούς αδένες). Μόνον οι άνθρωποι και άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά (μαζί και τα κοάλα), είναι τα μοναδικά ζώα σε αυτόν τον πλανήτη που έχουν δακτυλικά αποτυπώματα. Ο σχηματισμός των δακτυλικών αποτυπωμάτων είναι τυχαίος. Σχηματίζονται κατά την ενδομήτρια ζωή μας και ακόμα και δύο μονοζυγωτικά δίδυμα, με το ίδιο ακριβώς DNA έχουν διαφορετικά δακτυλικά αποτυπώματα.

Τον 9ο αιώνα στους ανατολικούς πολιτισμούς οι Ιάπωνες αγγειοπλάστες άφηναν το δακτυλικό τους αποτύπωμα σαν υπογραφή στα έργα τους. Στη Δύση όμως, σχεδόν 1000 χρόνια αργότερα ο Τσέχος ανατόμος Γιαν Πούρκινιε ανακάλυψε την μοναδικότητα των δακτυλικών αποτυπωμάτων, ενώ ο Φράνσις Γκάλτον (ξάδελφος του Δαρβίνου!) τον ίδιο αιώνα πρότεινε την ταυτοποίησή τους για τη σύλληψη εγκληματιών. Η πρώτη καταγεγραμμένη σύλληψη βασισμένη στη χρήση δακτυλικών αποτυπωμάτων έγινε το 1902 στο Παρίσι, σε μια περίπτωση δολοφονίας, από τον Αλφόνς Μπερτιγιόν. Ο Μπερτιγιόν βασιζόταν στην καταγραφή ανθρωπομετρικών χαρακτηριστικών, μεταξύ των οποίων και τα δακτυλικά αποτυπώματα (σύστημα μπερτιογιονάζ), για να συλλαμβάνει τους κακοποιούς που επαναλάμβαναν αξιόποινες πράξεις. Ένα δακτυλικό αποτύπωμα στο παράθυρο του θύματος οδήγησε στον δράστη και έκτοτε αποτελεί σημαντικό εργαλείο για την αστυνομία παγκοσμίως. Κυριάκος Οικονομίδης