«Tο τραγούδι του σπανακιού»(The spinach song)

ο πιο ισχυρό στοιχείο όσων υποστηρίζουν ότι το σπανάκι του «ήρωα» είναι στην πραγματικότητα κάνναβη, αποτελεί το γεγονός ότι όταν δημιουργήθηκε ο χαρακτήρας, δηλαδή στις δεκαετίες του 1920 και ’30, το «σπανάκι» ήταν κοινή κωδική ονομασία της μαριχουάνας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί «Tο τραγούδι του σπανακιού»(The spinach song), που ηχογραφήθηκε το 1938 από το δημοφιλές τζαζ συγκρότημα Julia Lee and her Boyfriends. Το τραγούδι αυτό, παιζόταν για χρόνια σε κλαμπ που ήταν γεμάτα από τους καπνιστές κάνναβης και οι στίχοι του χρησιμοποιούσαν το «σπανάκι» ως μεταφορά για το ευφορικό φυτό. Ακόμη, οι προπαγανδιστές εκείνης της εποχής, ισχυρίζονταν ότι η κάνναβη έδινε στους χρήστες υπερβολική δύναμη. Τα ΜΜΕ υποστήριζαν μάλιστα, ότι οι χρήστες γίνονταν εξαιρετικά δυνατοί, μέχρι και άτρωτοι στις σφαίρες! Έτσι, το να αποκτά ο Ποπάυ τεράστια δύναμη ρουφώντας λίγο σπανάκι, αποτελούσε εκείνη την εποχή σαφή υπαινιγμό για την κάνναβη. Επιπρόσθετα, ως ναύτης, ο Ποπάυ, ήταν αναμενόμενο να γνωρίζει εξωτικά βότανα από μακρινούς τόπους. Πράγματι, οι ναύτες ήταν από τους πρώτους που εισήγαγαν την κάνναβη στην αμερικάνικη κουλτούρα, φέρνοντας το βοτάνι μαζί τους από τα υπερπόντια ταξίδια τους. Μετά τον θάνατο του Σίγκαρ, το 1938, το κόμικ ανέλαβαν καινούριοι δημιουργοί για πολλά χρόνια. Καθώς ο χαρακτήρας του Ποπάυ επαναπροσδιοριζόταν σε νέες παραγωγές, προέκυπταν νέες ενδείξεις για την αναφορά στην κάνναβη. Για παράδειγμα, σε πολλά από τα κινούμενα σχέδια της δεκαετίας του 1960, ο ήρωας απεικονίζεται να ρουφάει το δυναμωτικό σπανάκι μέσα από την πίπα του. Επίσης, στα κόμικς που έγιναν εκείνη τη δεκαετία, ο Ποπάυ είχε μαζί του ένα σκύλο που τον έλεγαν Καναβούρη (Birdseed). Σίγουρα, όποιοι ονόμασαν έτσι τον σκύλο του, θα γνώριζαν ότι η κάνναβη αποτελούσε για την Αμερική την κυριότερη πηγή σπόρων για τα πουλιά, μέχρι βέβαια την απαγόρευσή της. Τέλος, ένας από τους τελευταίους σχεδιαστές του Ποπάυ, ο Αμερικανός Μπόμπι Λόντον, σχεδίαζε καθημερινά κόμικς για την King Features, από το 1986 έως το 1992. Ήταν γνωστό ότι η δουλειά του, όπως και του Σίγκαρ, περιλάμβανε και ενήλικα ή αμφιλεγόμενα θέματα, με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ο Ποπάυ του Λόντον, ήταν ουσιαστικά το μόνο κινούμενο σχέδιο, το οποίο αναφερόταν ρητά στη σχέση της κάνναβης με το σπανάκι. Όπως για παράδειγμα το κόμικ που έδειχνε τον Ποπάυ και τον Γουΐμπυ να παραλαμβάνουν ένα φορτίο «αγνού βολιβιανού σπανακιού». Λάμπρος Ν. Αναγνωστόπουλος