Ο καλύτερος τρόπος για να πάρουμε μία γεύση από το θαύμα που μας περιβάλλει, είναι να νιώσουμε την ενέργεια που ρέει γύρω μας και μέσα μας. Η παρακάτω άσκηση προϋποθέτει να είμαστε χαλαρωμένοι, μόνοι, να έχουμε χρόνο στην διάθεσή μας, χωρίς εξωτερικούς περισπασμούς όπως τηλέφωνα, τηλεόραση, ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να διαταράξει την ηρεμία μας και να αποσπάσει την προσοχή μας. Επίσης θα ήταν καλό να μην έχουμε φάει αμέσως πριν καταπιαστούμε με αυτήν την ενεργειακή άσκηση, για να μην νιώθουμε φούσκωμα και βάρος στο σώμα μας.
Ξεκινάμε πάντα φτιάχνοντας την ατμόσφαιρα στον χώρο που είμαστε, ώστε να είναι όπως ακριβώς μας αρέσει. Ρυθμίζουμε τον φωτισμό να μην είναι πολύ δυνατός και ανάβουμε μερικά κεριά γύρω μας ή μπροστά μας (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο τα κεριά για φωτισμό, αν αυτό μας εκφράζει καλύτερα). Φοράμε άνετα ρούχα που δεν μας σφίγγουν ώστε να είμαστε όσο πιο χαλαροί γίνεται. Καθόμαστε στην θέση που μας βολεύει, κατά προτίμηση με την πλάτη να ακουμπάει στητή στην ράχη της καρέκλας ή του καναπέ μας. Αν θέλουμε βάζουμε μουσική, αρκεί να είναι ηρεμιστική και να μας βοηθάει να χαλαρώσουμε.
Ξεκινάμε πάντα με την αναπνοή μας. Αρχίζουμε να αναπνέουμε βαθιά, ώστε η αναπνοή να φτάνει μέχρι το διάφραγμά μας και εκπνέουμε όσο πιο αργά μπορούμε, χωρίς να διαταράσσουμε τον φυσιολογικό ρυθμό της αναπνοής μας. Προσωπικά, πάντα το έβρισκα ευκολότερο να μην συγκεντρώνω την σκέψη μου στον μηχανισμό της αναπνοής μου, γιατί αποσυντονίζομαι. Απλώς αναπνέω κανονικά, μόνο βαθύτερα, και εκπνέω λίγο πιο αργά. Εισπνέουμε και εκπνέουμε κατ' αυτό τον τρόπο για όσα λεπτά μας χρειάζεται μέχρι να νιώσουμε χαλαρωμένοι και ήρεμοι. Κατά την διάρκεια των αναπνοών ηρεμούμε το μυαλό μας. Δεν είναι απαραίτητο να "αδειάσουμε" το μυαλό μας, αφήστε δε που προσωπικά δεν το θεωρώ εφικτό. Πάντα αγχωνόμουν με την ιδέα ότι πρέπει το μυαλό μου να αδειάσει, και τελικά έχανα όλο τον ειρμό του διαλογισμού. Σε εμένα λειτουργεί καλύτερα το να αφήνω τις σκέψεις μου να περνάνε αβίαστα και να τις αφήνω απλά να φεύγουν χωρίς να τις επεξεργάζομαι και να τις κρατώ στάσιμες στο μυαλό μου. Μέσα από αυτή την συνολική διαδικασία που περιέγραψα ως τώρα, ο νους μας έχει αρχίσει να ηρεμεί και η συγκέντρωση μας στρέφεται στο σώμα μας. Νοητά στεκόμαστε σε κάθε μέλος του σώματός μας, από τα δάχτυλα των ποδιών ώς τους μύες του προσώπου μας και χαλαρώνουμε το κάθε ένα ξεχωριστά, μέχρι να τα νιώσουμε όλα βαριά και μουδιασμένα. Καλό θα είναι να σταθούμε λίγο περισσότερο στην περιοχή του αυχένα, της πλάτης και των γλουτών, γιατί είναι οι περιοχές που συσσωρεύουν την περισσότερη ένταση. Η όλη διαδικασία μπορεί να μας πάρει όση ώρα είναι απαραίτητη για τον κάθε έναν. Δεν υπάρχουν επιβαλλόμενα χρονικά όρια στον διαλογισμό.
Μόλις λοιπόν νιώσουμε έτοιμοι και έχουμε χαλαρώσει όλα μας τα μέλη, οραματιζόμαστε ότι τα πόδια μας που ακουμπάνε στο πάτωμα, ριζώνουν κυριολεκτικά στην γή. Με κάθε εισπνοή μας οι νοερές ρίζες μας βυθίζονται όλο και περισσότερο στη γη, ενώ με κάθε εκπνοή μας τραβάμε μέσα μας την ενέργεια που ρέει μέσα στην γη και γύρω μας. Κρατάμε αυτή την νοερή εικόνα σταθερή στο μυαλό μας για αρκετή ώρα, μέχρι να την νιώσουμε φυσική επέκταση του εαυτού μας, μέχρι να γίνει η πραγματικότητά μας για εκείνη την στιγμή. Κατόπιν, χωρίς να διασπαστεί η συγκέντρωσή μας, φέρνουμε τις παλάμες των χεριών μας, αντικρυστά, την μία απέναντι στην άλλη, χωρίς ωστόσο να ακουμπάνε τα δάχτυλα των χεριών μας μεταξύ τους. Μετά από λίγο θα νιώσουμε ένα γαργάλημα σαν ηλεκτρικό ρεύμα να διαπερνάει τα χέρια μας και τα δάχτυλά μας και να συγκεντρώνεται στον κενό χώρο ανάμεσα στις παλάμες μας. Η αίσθηση αυτή μπορεί να διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά είναι έκδηλη. Η έντασή της επίσης ποικίλει και εξαρτάται από την συχνότητα που διαλογιζόμαστε για να εγείρουμε την ενέργεια μέσα μας. Όσο πιο συχνά και πιο ολοκληρωμένα ασχοληθούμε, τόσο πιο έντονη και δυνατή θα είναι η ενέργεια.
Μόλις ολοκληρώσουμε την άσκηση, γειώνουμε την ενέργεια αυτή πίσω στην γη. Αυτό γίνεται είτε με το να οραματιστούμε την ενέργεια να επιστρέφει στην γη, είτε με το να καθήσουμε απλά στο πάτωμα, να ακουμπήσουμε τα χέρια μας κάτω και να οραματιστούμε ότι επιστρέφουμε πίσω την ενέργεια που νιώσαμε.
Η άσκηση αυτή, πέρα από το γεγονός ότι πρακτικά μας διδάσκει τον διαλογισμό και τον οραματισμό, ταυτόχρονα μας αναζωογονεί και μας ανανεώνει, γιατί πολύ απλά αναπληρώνει την ενέργεια που μας λείπει και αποκαθιστά την ισορροπία στο σώμα και το μυαλό μας. Όταν ολοκληρώσετε αυτή την άσκηση θα νιώθετε ανανεωμένοι, ήρεμοι, συγκεντρωμένοι και γεμάτοι ενεργητικότητα. Μπορείτε μάλιστα να την εξασκείτε όποτε χρειάζεστε δυνάμεις για κάτι σημαντικό ή ιδιαίτερα αγχωτικό και πιεστικό, καθώς επίσης και να δημιουργήσετε μία πιο σύντομη διαδικασία χαλάρωσης και οραματισμού όταν πλέον θα έχετε εξασκηθεί αρκετά.
Τέλος, η άσκηση αυτή είναι πολύ βασική για περαιτέρω ενεργειακές πρακτικές που θα περιγράψω σ' αυτό το blog, γιατί εκπαιδεύει τον νου να συγκεντρώνεται και το κυριότερο να οπτικοποιεί και να συγκρατεί νοερές εικόνες.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και ελπίζω να βρείτε την όλη εμπειρία πραγματικά μαγική.
Ξεκινάμε πάντα φτιάχνοντας την ατμόσφαιρα στον χώρο που είμαστε, ώστε να είναι όπως ακριβώς μας αρέσει. Ρυθμίζουμε τον φωτισμό να μην είναι πολύ δυνατός και ανάβουμε μερικά κεριά γύρω μας ή μπροστά μας (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο τα κεριά για φωτισμό, αν αυτό μας εκφράζει καλύτερα). Φοράμε άνετα ρούχα που δεν μας σφίγγουν ώστε να είμαστε όσο πιο χαλαροί γίνεται. Καθόμαστε στην θέση που μας βολεύει, κατά προτίμηση με την πλάτη να ακουμπάει στητή στην ράχη της καρέκλας ή του καναπέ μας. Αν θέλουμε βάζουμε μουσική, αρκεί να είναι ηρεμιστική και να μας βοηθάει να χαλαρώσουμε.
Ξεκινάμε πάντα με την αναπνοή μας. Αρχίζουμε να αναπνέουμε βαθιά, ώστε η αναπνοή να φτάνει μέχρι το διάφραγμά μας και εκπνέουμε όσο πιο αργά μπορούμε, χωρίς να διαταράσσουμε τον φυσιολογικό ρυθμό της αναπνοής μας. Προσωπικά, πάντα το έβρισκα ευκολότερο να μην συγκεντρώνω την σκέψη μου στον μηχανισμό της αναπνοής μου, γιατί αποσυντονίζομαι. Απλώς αναπνέω κανονικά, μόνο βαθύτερα, και εκπνέω λίγο πιο αργά. Εισπνέουμε και εκπνέουμε κατ' αυτό τον τρόπο για όσα λεπτά μας χρειάζεται μέχρι να νιώσουμε χαλαρωμένοι και ήρεμοι. Κατά την διάρκεια των αναπνοών ηρεμούμε το μυαλό μας. Δεν είναι απαραίτητο να "αδειάσουμε" το μυαλό μας, αφήστε δε που προσωπικά δεν το θεωρώ εφικτό. Πάντα αγχωνόμουν με την ιδέα ότι πρέπει το μυαλό μου να αδειάσει, και τελικά έχανα όλο τον ειρμό του διαλογισμού. Σε εμένα λειτουργεί καλύτερα το να αφήνω τις σκέψεις μου να περνάνε αβίαστα και να τις αφήνω απλά να φεύγουν χωρίς να τις επεξεργάζομαι και να τις κρατώ στάσιμες στο μυαλό μου. Μέσα από αυτή την συνολική διαδικασία που περιέγραψα ως τώρα, ο νους μας έχει αρχίσει να ηρεμεί και η συγκέντρωση μας στρέφεται στο σώμα μας. Νοητά στεκόμαστε σε κάθε μέλος του σώματός μας, από τα δάχτυλα των ποδιών ώς τους μύες του προσώπου μας και χαλαρώνουμε το κάθε ένα ξεχωριστά, μέχρι να τα νιώσουμε όλα βαριά και μουδιασμένα. Καλό θα είναι να σταθούμε λίγο περισσότερο στην περιοχή του αυχένα, της πλάτης και των γλουτών, γιατί είναι οι περιοχές που συσσωρεύουν την περισσότερη ένταση. Η όλη διαδικασία μπορεί να μας πάρει όση ώρα είναι απαραίτητη για τον κάθε έναν. Δεν υπάρχουν επιβαλλόμενα χρονικά όρια στον διαλογισμό.
Μόλις λοιπόν νιώσουμε έτοιμοι και έχουμε χαλαρώσει όλα μας τα μέλη, οραματιζόμαστε ότι τα πόδια μας που ακουμπάνε στο πάτωμα, ριζώνουν κυριολεκτικά στην γή. Με κάθε εισπνοή μας οι νοερές ρίζες μας βυθίζονται όλο και περισσότερο στη γη, ενώ με κάθε εκπνοή μας τραβάμε μέσα μας την ενέργεια που ρέει μέσα στην γη και γύρω μας. Κρατάμε αυτή την νοερή εικόνα σταθερή στο μυαλό μας για αρκετή ώρα, μέχρι να την νιώσουμε φυσική επέκταση του εαυτού μας, μέχρι να γίνει η πραγματικότητά μας για εκείνη την στιγμή. Κατόπιν, χωρίς να διασπαστεί η συγκέντρωσή μας, φέρνουμε τις παλάμες των χεριών μας, αντικρυστά, την μία απέναντι στην άλλη, χωρίς ωστόσο να ακουμπάνε τα δάχτυλα των χεριών μας μεταξύ τους. Μετά από λίγο θα νιώσουμε ένα γαργάλημα σαν ηλεκτρικό ρεύμα να διαπερνάει τα χέρια μας και τα δάχτυλά μας και να συγκεντρώνεται στον κενό χώρο ανάμεσα στις παλάμες μας. Η αίσθηση αυτή μπορεί να διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά είναι έκδηλη. Η έντασή της επίσης ποικίλει και εξαρτάται από την συχνότητα που διαλογιζόμαστε για να εγείρουμε την ενέργεια μέσα μας. Όσο πιο συχνά και πιο ολοκληρωμένα ασχοληθούμε, τόσο πιο έντονη και δυνατή θα είναι η ενέργεια.
Μόλις ολοκληρώσουμε την άσκηση, γειώνουμε την ενέργεια αυτή πίσω στην γη. Αυτό γίνεται είτε με το να οραματιστούμε την ενέργεια να επιστρέφει στην γη, είτε με το να καθήσουμε απλά στο πάτωμα, να ακουμπήσουμε τα χέρια μας κάτω και να οραματιστούμε ότι επιστρέφουμε πίσω την ενέργεια που νιώσαμε.
Η άσκηση αυτή, πέρα από το γεγονός ότι πρακτικά μας διδάσκει τον διαλογισμό και τον οραματισμό, ταυτόχρονα μας αναζωογονεί και μας ανανεώνει, γιατί πολύ απλά αναπληρώνει την ενέργεια που μας λείπει και αποκαθιστά την ισορροπία στο σώμα και το μυαλό μας. Όταν ολοκληρώσετε αυτή την άσκηση θα νιώθετε ανανεωμένοι, ήρεμοι, συγκεντρωμένοι και γεμάτοι ενεργητικότητα. Μπορείτε μάλιστα να την εξασκείτε όποτε χρειάζεστε δυνάμεις για κάτι σημαντικό ή ιδιαίτερα αγχωτικό και πιεστικό, καθώς επίσης και να δημιουργήσετε μία πιο σύντομη διαδικασία χαλάρωσης και οραματισμού όταν πλέον θα έχετε εξασκηθεί αρκετά.
Τέλος, η άσκηση αυτή είναι πολύ βασική για περαιτέρω ενεργειακές πρακτικές που θα περιγράψω σ' αυτό το blog, γιατί εκπαιδεύει τον νου να συγκεντρώνεται και το κυριότερο να οπτικοποιεί και να συγκρατεί νοερές εικόνες.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και ελπίζω να βρείτε την όλη εμπειρία πραγματικά μαγική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου