Οι εγκαταλελειμμένες πόλεις του Βόρειου Πόλου – Στα νησιά Σβάλμπαρντ, στα βάθη του αρκτικού πελάγους, ψηλά πάνω από τη Νορβηγία, υπάρχουν τα απομεινάρια από ερευνητικούς σταθμούς και πόλεις, που ανθούσαν στο παρελθόν! Παλιές παράγκες με διπλές κλειδαριές, ήταν η προστασία από τις πολικές αρκούδες, σε αυτά τα ξεχασμένα νησιά, τα οποία απέχουν περίπου 1.000 χιλιόμετρα, από τον Βόρειο Πόλο.
Τα τοπία είναι μαγευτικά και η ζωή που υπάρχει σήμερα, στα περισσότερα από αυτά, είναι αρκτικές αλεπούδες, πολικές αρκούδες, και τάρανδοι. Κατά τη διάρκεια του 17ου και του 18ου αιώνα, τα Σβάλμπαρντ (Svalbard) χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για εξορμήσεις φαλαινοθηρίας. Από τις αρχές του 20ου αιώνα, η κύρια βιομηχανία των νησιών ήταν εξόρυξης άνθρακα. Σήμερα, είναι ακόμα δυνατό να διαβλέψει ένα μέρος αυτής της ιστορίας στα εγκαταλελειμμένα ορυχεία γύρω από το μεγαλύτερο οικισμό, που εξακολουθεί να υπάρχει, το Λονγκγιαρμπίγεν (Longyearbyen), με πληθυσμό 2.162 άτομα. Οι μετακινήσεις είναι πρόβλημα, καθώς οι δρόμοι είναι ελάχιστοι, ενώ μόνο οχήματα του χιονιού μπορούν να κινηθούν. Η προσέγγιση γίνεται με σκάφη, αλλά υπάρχει και ένα αεροδρόμιο που φτιαχτηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Βόρεια του Longyearbyen βρίσκεται ο πρώτος ρώσικος οικισμός για την εξόρυξη άνθρακα, γνωστός ως Πυραμίντεν (Pyramiden). Η Σοβιετική Ένωση, αγόρασε την περιοχή το 1927 από τη Σουηδία, και ήταν το σπίτι για πάνω από χίλια άτομα, ενώ εγκαταλείφθηκε το 1998. Σήμερα τα σημάδια ζωής παραμένουν ορατά, με μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, η καμπίνα ενός κινημαογράφους με μια μηχανή προβολής , και ένα δωμάτιο ξεχειλίζει με ρολά από φιλμ. Αυτό το απομονωμένο, παγωμένο τοπίο ήταν πηγή έμπνευσης για τον φωτογράφο Κρίστοφερ Μίτσελ (Christopher Michel), ο οποίος τράβηξε μια σειρά από εκπληκτικές εικόνες, στο δεύτερο ταξίδι του. Αυτό ήταν το δεύτερο ταξίδι του προς την απρόσιτη Αρκτική. Όπως λέει ο ίδιος είναι γοητευμένος από τα απομακρυσμένα τοπία, χωρίς την παρουσία ανθρώπων, ενώ τονίζει πως «μέσα από τις φωτογραφίες του, γίνεται μια συναρπαστική αφήγηση αυτής της μοναδικής περιοχής και παρουσιάζονται τα απομεινάρια των κοινοτήτων που ζούσαν εκεί».
(με πληροφορίες και εικόνες από Atlas Obscura / Photo Cretid Christopher Michel) snoopit24
Τα τοπία είναι μαγευτικά και η ζωή που υπάρχει σήμερα, στα περισσότερα από αυτά, είναι αρκτικές αλεπούδες, πολικές αρκούδες, και τάρανδοι. Κατά τη διάρκεια του 17ου και του 18ου αιώνα, τα Σβάλμπαρντ (Svalbard) χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για εξορμήσεις φαλαινοθηρίας. Από τις αρχές του 20ου αιώνα, η κύρια βιομηχανία των νησιών ήταν εξόρυξης άνθρακα. Σήμερα, είναι ακόμα δυνατό να διαβλέψει ένα μέρος αυτής της ιστορίας στα εγκαταλελειμμένα ορυχεία γύρω από το μεγαλύτερο οικισμό, που εξακολουθεί να υπάρχει, το Λονγκγιαρμπίγεν (Longyearbyen), με πληθυσμό 2.162 άτομα. Οι μετακινήσεις είναι πρόβλημα, καθώς οι δρόμοι είναι ελάχιστοι, ενώ μόνο οχήματα του χιονιού μπορούν να κινηθούν. Η προσέγγιση γίνεται με σκάφη, αλλά υπάρχει και ένα αεροδρόμιο που φτιαχτηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Βόρεια του Longyearbyen βρίσκεται ο πρώτος ρώσικος οικισμός για την εξόρυξη άνθρακα, γνωστός ως Πυραμίντεν (Pyramiden). Η Σοβιετική Ένωση, αγόρασε την περιοχή το 1927 από τη Σουηδία, και ήταν το σπίτι για πάνω από χίλια άτομα, ενώ εγκαταλείφθηκε το 1998. Σήμερα τα σημάδια ζωής παραμένουν ορατά, με μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, η καμπίνα ενός κινημαογράφους με μια μηχανή προβολής , και ένα δωμάτιο ξεχειλίζει με ρολά από φιλμ. Αυτό το απομονωμένο, παγωμένο τοπίο ήταν πηγή έμπνευσης για τον φωτογράφο Κρίστοφερ Μίτσελ (Christopher Michel), ο οποίος τράβηξε μια σειρά από εκπληκτικές εικόνες, στο δεύτερο ταξίδι του. Αυτό ήταν το δεύτερο ταξίδι του προς την απρόσιτη Αρκτική. Όπως λέει ο ίδιος είναι γοητευμένος από τα απομακρυσμένα τοπία, χωρίς την παρουσία ανθρώπων, ενώ τονίζει πως «μέσα από τις φωτογραφίες του, γίνεται μια συναρπαστική αφήγηση αυτής της μοναδικής περιοχής και παρουσιάζονται τα απομεινάρια των κοινοτήτων που ζούσαν εκεί».
(με πληροφορίες και εικόνες από Atlas Obscura / Photo Cretid Christopher Michel) snoopit24