Γράφτηκε Ιστορία! Με επιτυχία προσεδαφίστηκε το διαστημόπλοιο της NASA, «Insight», στον Άρη (vid)

Σαράντα χρόνια μετά την πρώτη «βόλτα» του Νιλ Άρμστρονγκ στη Σελήνη προσεδαφίστηκε με επιτυχία το διαστημικό επιστημονικό σκάφος InSight της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας στον πλανήτη Άρη. Επιστημονικός του σκοπός δεν είναι άλλος από τη μελέτη του εσωτερικού του «κόκκινου πλανήτη» αλλά και των σεισμών του. Αυτή ήταν η πρώτη προσεδάφιση της NASA από το 2012 (ρόβερ Curiosity) και η πρώτη φορά που θα μελετηθεί από ένα ρομποτικό γεωλογικό εργαστήριο το εσωτερικό, η σύνθεση και ειδικότερα η τεκτονική δραστηριότητα όχι μόνο του 'Αρη, αλλά και οποιουδήποτε άλλου πλανήτη πέρα από τη Γη. Έπειτα από ένα ταξίδι 484 εκατομμυρίων χιλιομέτρων με ταχύτητα 19.800 χλμ. την ώρα, το InSight μείωσε την ταχύτητά του μόλις στα οκτώ χιλιόμετρα την ώρα και έκανε «μαλακή» προσεδάφιση στον γειτονικό πλανήτη. Το ύψους περίπου ενός μέτρου και βάρους 358 κιλών InSight είναι ένας τρίποδος στατικός γεωφυσικός ανιχνευτής και όχι κινούμενος όπως τα ρόβερ που ήδη υπάρχουν στον «κόκκινο» πλανήτη. Είχε εκτοξευθεί από τη Γη στις 5 Μαΐου και ο προορισμός του είναι μια τεράστια επίπεδη έκταση του Άρη, γνωστή ως Elysium Planitia, μήκους 130 χλμ. και πλάτους 27 χλμ., λίγο βόρεια του αρειανού ισημερινού, γνωστή και ως «το μεγαλύτερο επίπεδο πάρκινγκ στον Άρη». Η ιστορική φράση του Νιλ Αρμστρονγκ: «Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο για την ανθρωπότητα...» όταν ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι σήμερα έχει άλλη διάσταση καθώς για μία ακόμη φορά θα συνέβη το αδύνατο. Ήταν η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα θα βρεθεί σε ζωντανή σύνδεση με τον «Κόκκινο Πλανήτη». Είναι η πρώτη φορά, που άπαντες, μέσω της διαδικτυακής τεχνολογίας, θα έχουν τη δυνατότητα να δουν την πραγματική εικόνα ενός πλανήτη, ενδεχομένως της επόμενης ανθρώπινης αποικίας στο Διάστημα. Σκοπός του είναι να χαρτογραφήσει το εσωτερικό του πλανήτη όπως και την σεισμική του δραστηριότητα. Πρόκειται για την πρώτη προσεδάφιση της NASA από το 2012 (τότε είχε στείλει το ρομποτικό όχημα «Curiosity»). Για τους επιστήμονες η σημερινή αποστολή είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού είναι είναι η πρώτη φορά που θα μελετηθεί από ένα ρομποτικό γεωλογικό εργαστήριο το εσωτερικό, η σύνθεση και ειδικότερα η τεκτονική δραστηριότητα όχι μόνο του Κόκκινου Πλανήτη, αλλά και οποιουδήποτε άλλου πλανήτη πέρα από τη Γη. Ύστερα από ένα ταξίδι 484 εκατομμυρίων χιλιομέτρων με ταχύτητα 19.800 χλμ. την ώρα, το επιστημονικό σκάφος «InSight» (Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport) μείωσε την ταχύτητά του μόλις στα οκτώ χιλιόμετρα την ώρα (την ταχύτητα που ένας άνθρωπος κάνει τζόκινγκ) και θα επιχειρήσει «μαλακή» προσεδάφιση στον πλανήτη. Χαρακτηριστικά του διαστημικού γεωλογικού εργαστηρίου Το «InSight» ύψους περίπου ενός μέτρου και βάρους 358 κιλών είναι ένας τρίποδος στατικός γεωφυσικός ανιχνευτής και όχι κινούμενος όπως τα ρόβερ που ήδη υπάρχουν στον «Κόκκινο» Πλανήτη. Το ταξίδι του στο Διάστημα έχει ξεκινήσει από τις 5 Μαΐου. Ο τελικός προορισμός του είναι μία τεράστια επίπεδη έκταση του πλανήτη 'Αρη, γνωστή ως «Elysium Planitia», μήκους 130 χλμ. και πλάτους 27 χλμ., γνωστή και ως «το μεγαλύτερο επίπεδο πάρκινγκ στον 'Αρη». Από στάσιμη θέση, το «InSight» θα αρχίσει την χαρτογράφηση της «καρδιάς» του Κόκκινου Πλανήτη» μετά από περίπου τρεις μήνες, χρονικό διάστημα απαραίτητο για να δοκιμασθούν και να τεθούν σε λειτουργία τα επιστημονικά του όργανα. Τα τελευταία στοιχεία της NASA δείχνουν ότι οι αμμοθύελλες που επικρατούσαν στον πλανήτη επί μήνες, έχουν πλέον ηρεμήσει και στην περιοχή προσεδάφισης είναι τα πράγματα ήρεμα. Η προσεδάφιση ποτέ δεν είναι εύκολη στον Κόκκινη Πλανήτη, όπου μέχρι σήμερα σχεδόν δύο στις τρεις αποστολές έχουν αποτύχει. Η πιο πρόσφατη αποτυχία ήταν του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, το 2016 με το σκάφος «Σκιαπαρέλι» που συνετρίβη λόγω τεχνικού σφάλματος. Το «InSight» είναι εφοδιασμένο με: - μία κάψουλα ανθεκτική στις υψηλές θερμοκρασίες έως 1.500 βαθμούς Κελσίου που αναπτύσσονται κατά τη διάσχιση της αρειανής ατμόσφαιρας λόγω τριβής, - μ' ένα αλεξίπτωτο που θα ανοίξει σε ύψος 12 χιλιομέτρων από την επιφάνεια. καθώς και - με μικρούς πυραύλους που τεθούν σε λειτουργία σε ύψος 1.200 μέτρων για να φρενάρουν και να καθοδηγήσουν ομαλά την κάθοδο. Το κόστος της αποστολής αγγίζει το ένα δισεκατομμύριο δολάρια και, από αυτά, σχεδόν για το 20%, έβαλαν το χέρι στην τσέπη οι Ευρωπαίοι. Το μεγαλύτερο μέρος του «InSight» κατασκευάσθηκε από την αμερικανική αεροδιαστημική εταιρεία «Lockheed Martin Space». Ωστόσο, οι αισθητήρες και ο σεισμογράφος του, που θα ανιχνεύουν τις δονήσεις και τα σεισμικά κύματα στο εσωτερικό του, είναι βρετανικής και γαλλικής κατασκευής.

Διαβάστε περισσότερα στο TheCaller.gr

Όλα όσα θέλετε να μάθετε για το σύμπαν – Συνέντευξη με την αστροφυσικό Δρ. Αθηνά Μελή

Υπάρχουν ήχοι στο διάστημα; Μπορούμε να δημιουργήσουμε ατμόσφαιρα στον Άρη; Τι είναι οι μαύρες τρύπες; Τι θα γινόταν εάν ερχόμασταν αντιμέτωποι με έναν εξωγήινο πολιτισμό, επιδρούν οι πλανήτες στον άνθρωπο; Σε αυτές και άλλες ερωτήσεις απαντά στην παρακάτω συναρπαστική συνέντευξη η Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου, ερευνήτρια, λέκτορας, επ. συντάκτρια και συγγραφέας Δρ Αθηνά Μελή στον Μωυσή Σεργιάννη για την Εναλλακτική Δράση.

Κα Μελή, υπάρχουν ήχοι στο διάστημα; Κι αν ναι, από πού προέρχονται;

Ο ήχος ταξιδεύει σε κύματα, κάνοντας τα μόρια ενός μέσου (πχ. αέρα) να δονηθούν. Έτσι, για να ταξιδέψει ο ήχος στο διάστημα πρέπει να υπάρχουν μόρια που θα δονηθούν και έτσι ο ήχος θα ταξιδέψει μέσω αυτών. Στη Γη, ο ήχος ”ταξιδεύει” στα αυτιά μας και ακούμε λόγω της δόνησης των μορίων του αέρα. Στο διάστημα όμως που είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος κενό δεν υπάρχουν μόρια που δονούνται και δεν υφίσταται ήχος. Φανταστείτε ότι υπολογίζεται πως κατά μέσο όρο υπάρχουν περίπου ένα με δέκα άτομα για κάθε κυβικό μέτρο διαστήματος.

Μπορεί να υπάρξει ήχος σε κάποιο συγκεκριμένο αστροφυσικό περιβάλλον στο διάστημα, πχ. κατά την έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς αστέρα. Αν κάποιος βρισκόταν σχετικά κοντά, θα άκουγε μια εκκωφαντική έκρηξη καθώς τα ωστικά κύματα του ιονισμένου υλικού που περιέβαλε τον αστέρα θα διαδίδονταν προς τα έξω και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις πχ. κατά την πιθανή σύγκρουση δύο αστεροειδών – στο κενό από αέρα διάστημα – δεν θα άκουγε τίποτα.

Το βασικό είναι ότι όπου υπάρχει ”μέσο” – ύλη δηλαδή – για να μεταδοθεί ο ήχος (πχ. αέρας ή υγρό) με κύματα δονώντας τα μόρια του υλικού στο οποίο μεταδίδεται, τότε και μόνο τότε υπάρχει ήχος και επίσης μην ξεχνάμε επίσης και το γεγονός ότι τα ανθρώπινα αυτιά ”πιάνουν” μόνο ένα συγκεκριμένο και περιορισμένο φάσμα συχνοτήτων. Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι υπάρχουν και άλλοι “ήχοι” στο διάστημα (ηλεκτρομαγνητικά κύματα π.χ. ραδιοκύματα) που διαδίδονται στο κενό) αλλά δεν τους “πιάνει” το ανθρώπινο αυτί και πρέπει να μετατραπούν αναλόγως για να μπορέσουμε να τους ”ακούσουμε”, όπως ακριβώς κάνουν οι δέκτες του ραδιοφώνου μας.

Είναι εφικτό να δημιουργήσουμε ατμόσφαιρα στον Άρη, ακόμα και σε θεωρητικό επίπεδο ή πρόκειται απλά για ανεφάρμοστη επιστημονική φαντασία;

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πιθανά πλάνα για μια μελλοντική εποίκηση στον Άρη (με μεγάλο υποστηρικτή ενός τέτοιου εγχειρήματος, τον διάσημο επιχειρηματία Elon Musk), ξεκινώντας από το γεγονός ότι ο κόκκινος Πλανήτης έχει μια ατμόσφαιρα που περιέχει διοξείδιο του άνθρακα και ο οποίος μπορεί να μετατραπεί σε καύσιμο ενώ παράλληλα μπορεί με άμεση και εκτεταμένη καλλιέργεια φυτών να δημιουργηθεί οξυγόνο αλλά και τροφή, μέσα σε θόλους/θερμοκήπια ή υπόγειες βάσεις. Με αυτά τα δύο κύρια βασικά χαρακτηριστικά, θα μπορούσαν οι νέοι κάτοικοι του Άρη να είναι αυτάρκεις. Θα μπορούσαν καταρχήν να ζουν σε οικότοπους υπόγεια για να προστατευτούν από την ακτινοβολία και να καλλιεργούν τρόφιμα στην επιφάνεια μέσα σε θόλους με ελεγχόμενη ατμοσφαιρική πίεση και θερμοκρασία.

Αυτό υπολογίζεται ότι μπορεί να γίνει δυνατόν μέσα σε μερικές δεκαετίες από την πρώτη προσεδάφιση στον Άρη με τον κατάλληλο εξοπλισμό και θα μπορούσε να επιτύχει κάτι που ονομάζεται para-terraforming, στα ελληνικά θα το απέδιδα ως “παρα-γεω-μορφοποίηση”. Αυτό σημαίνει τη δημιουργία ενός ελεγχόμενου “γήινου” περιβάλλοντος στην επιφάνεια του Άρη που θα μπορούσε να περιλαμβάνει όχι μόνο αγροκτήματα, αλλά και πάρκα, δάση και λίμνες. Όλα υπό διαρκή κατάλληλη ατμοσφαιρική πίεση και θερμοκρασία σε ειδικούς θόλους. Να σημειώσουμε ότι η ατμόσφαιρα του Άρη ασκεί πίεση μόνο 7 millibars στην επιφάνεια του πλανήτη – ισοδύναμη με την ατμοσφαιρική πίεση σε υψόμετρο 33 χιλιομέτρων στη Γη!

Κάτι τέτοιο βέβαια θα κοστίσει πολλά χρήματα και θα διαρκέσει δεκαετίες. Φανταστείτε τον χρόνο και τις δυσκολίες στις αντίξοες συνθήκες ενός πλανήτη χωρίς οξυγόνο κατά την κατασκευή θόλων που θα μιμούνται τη βιόσφαιρα της Γης – με την κατάλληλη ατμοσφαιρική πίεση και οξυγόνο – ή την κατασκευή υπόγειων βάσεων με τις ίδιες συνθήκες. Δεδομένου τώρα ότι το πρώτο στάδιο του para-terraforming επιτύχει, με εγκατάσταση κάποιου αριθμού βάσεων, ο απώτερος σκοπός θα είναι η ολική ”γεω-μορφοποίηση” το “terra-forming” του πλανήτη, κάτι που υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί αιώνες.

Πιο συγκεκριμένα, ένα terra-forming θα απαιτούσε μια πυκνή και εμπλουτισμένη με άζωτο και οξυγόνο ατμόσφαιρα, όπως στη Γη, ενώ η μέση θερμοκρασία του πλανήτη Άρη θα έπρεπε να αυξηθεί σημαντικά. Για να ξεκινήσουμε: οι ”terraformers” έποικοι θα πρέπει να εμπλουτίσουν μεγάλες εκτάσεις του πλανήτη με ορισμένους μικροοργανισμούς για να αυξήσουν την ποσότητα του μεθανίου στην ατμόσφαιρα, επειδή το μεθάνιο είναι πολύ ισχυρότερο αέριο θερμοκηπίου από ό,τι το διοξείδιο του άνθρακα. Θα πρέπει στη συνέχεια να σπείρουν σε τεράστιες εκτάσεις σκούρα πράσινα φυτά και άλγη, “σκουραίνοντας” την επιφάνεια του πλανήτη έτσι ώστε να απορροφά περισσότερο ηλιακό φως. Με το σωστό συνδυασμό φυτών και καλά επιλεγμένων μικροοργανισμών, οι πλανητικοί μηχανικοί θα μπορούσαν να παράγουν το απαραίτητο οξυγόνο και άζωτο και κατά τη διάρκεια όλων των αιώνων που απαιτούνται για το terraforming, οι άποικοι θα κατοικούν στους θόλους και τις υπόγειες βάσεις και θα επεκτείνουν το σύστημα των para-terraformed δομών.

Πριν κλείσω, κάτι τελευταίο, κι όχι λιγότερο σημαντικό. Στην επιφάνεια του Άρη κάποιος ζυγίζει μόλις περίπου το 1/3 του βάρους του από ότι στη γη. Οι ειδικοί δεν είναι σίγουροι ακόμα πώς αυτό θα επιδράσει μακροχρόνια πάνω στην υγεία των εποίκων, πράγμα που δίνει έναυσμα σε κάποιους άλλους να υποστηρίξουν εποίκιση σε άλλο πλανήτη, εκτός του Άρη ή ακόμα και δορυφόρου σε κάποιο άλλον πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Ένα άλλο μεγάλο θέμα επίσης που προβληματίζει τους επιστήμονες, είναι ότι λόγω της λεπτής ατμόσφαιρας του Άρη, δημιουργούνται στην επιφάνεια του τερατώδεις αμμοθύελλες που θα δημιουργούσαν πάρα πολλά προβλήματα στις εργασίες της κατασκευής των θόλων και των υπόγειων βάσεων των εποίκων.

Ακούμε πολύ συχνά ότι, ανακαλύπτουμε πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη. Μάλιστα, κάποιες φορές, αυτοί οι πλανήτες βρίσκονται στη «γειτονιά μας», όπως το αποκαλούν οι αστρονόμοι. Σκεπτόμενος όμως τη δυνατότητά μας να φτάσουμε σε αυτούς, φαντάζει απλά αδύνατον. Ακόμα και για να διανύσουμε 40 έτη φωτός θα χρειαζόμασταν χιλιάδες χρόνια με τη σημερινή τεχνολογία, πόσο μάλλον, άλλους πλανήτες που είναι χιλιάδες έτη φωτός μακριά μας. Πως θα μπορούσαμε, κάποτε, στο μέλλον να φτάσουμε σε αυτούς;

Ναι, όντως θα χρειαζόμασταν χιλιάδες χρόνια για να διανύσουμε αποστάσεις μερικών ετών φωτός. Με τα σημερινά τεχνολογικά μας δεδομένα ένα τέτοιο ταξίδι θα ήταν άσκοπο μάλλον. Αν στέλναμε ίσως ένα μη-επανδρωμένο σκάφος όπως τα Voyager 1,2 (που πλέον βρίσκονται εκτός του ηλιακού μας συστήματος) προς έναν από τους κόσμους και με κατάλληλη τεχνητή νοημοσύνη, ίσως μετά από χιλιάδες χρόνια μάθουμε κάτι, δεδομένου ότι ο πολιτισμός μας θα αντέξει και θα συνεχίσει να εξελίσσεται.

Όμως υπάρχουν στα σκαριά πολλές θεωρίες από ερευνητές, όπου αν καταφέρουν και υλοποιηθούν, θα μπορούσαν να συντομεύσουν πάρα πολύ τέτοια διαστημικά ταξίδια. Ας κοιτάξουμε στη γειτονιά μας πρώτα. Στο πλανητικό μας σύστημα. Με τις νέες προτεινόμενες τεχνολογίες προώθησης από μεγάλα ερευνητικά κέντρα, κάποιος θα μπορούσε να φτάσει σε κάποιο γειτονικό μας πλανήτη στο ηλιακό σύστημα σε μερικές μόνο μέρες χρησιμοποιώντας πχ. προώθηση ιόντων ή φωτονίων/λέιζερ ή θερμο-πυρηνικούς κινητήρες ουρανίου, κλπ. Με τα συμβατικά σημερινά δεδομένα πάντως χρειάζεται περίπου έξι μήνες για να φτάσει κανείς στον Κόκκινο πλανήτη (Άρη).

Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για την κλίμακα Καρντάσεφ και κατά πόσο έχει επιστημονική βάση;

Η κλίμακα Καρντάσεφ είναι μια προτεινόμενη κλίμακα που περιγράφει το status, την “κατάσταση” δηλαδή ενός πολιτισμού, κατατάσσοντάς τον σύμφωνα με την ενέργεια που καταναλώνει και ελέγχει. Αυτό ταυτόχρονα φανερώνει και τον βαθμό εξάπλωσης του πολιτισμού αυτού. Η κλίμακα προτάθηκε από τον Ρώσο αστρονόμο Nikolai Kardashev και πήρε φυσικά το όνομα του. Η βαθμονόμηση ουσιαστικά στην κλίμακα Καρντάσεφ γίνεται με βάση τρεις ενεργειακές τιμές που αντιστοιχούν στην υποτιθέμενη ικανότητα πλήρους διαχείρισης των ενεργειακών πόρων από έναν πολιτισμό:

1) Ενός πλανήτη που κατοικείται (τύπος Α).

2) Του άστρου του αντίστοιχου του ηλιακού συστήματος (τύπος Β) και,

3) του γαλαξία του (τύπος Γ).

Εκτός από αυτές τις τρεις κλίμακες υπάρχει και η θεωρητική προέκταση του Τύπου Δ (που βρίσκεται εκτός των ορισμένων τύπων της κλίμακας Καρντάσεφ), και περιγράφει τον πολιτισμό που θα μπορεί και ελέγχει την ενέργεια ολόκληρου του σύμπαντος και πιθανά να μπορεί να ταξιδέψει σε άλλα παράλληλα σύμπαντα και να αλληλεπιδρά με αυτά. Με την επέκταση της κλίμακας Καρντάσεφ πριν τη μονάδα, προκύπτει μέτρο αξιολόγησης και του ανθρώπινου πολιτισμού ο οποίος υπολογίζεται ότι βρίσκεται στο 0,72 της κλίμακας. Υπολογισμοί δείχνουν ότι θα μπορούσαμε να φτάσουμε στον πολιτισμό Τύπου Α, σε 100 με 200 χρόνια. Σε μερικές χιλιάδες χρόνια στον Τύπο Β (κάποιοι ειδικοί εκτιμούν γύρω στο 11.200), και στον Τύπο Γ σε 100.000 με 1 εκατομμύριο χρόνια.

Τι είναι οι μαύρες τρύπες και γιατί βρίσκονται στο κέντρο των γαλαξιών;

Η γενική θεωρία της σχετικότητας προβλέπει τις λεγόμενες μαύρες τρύπες που σχηματίζονται οποτεδήποτε συγκεντρώνεται σε ένα δεδομένο χώρο/σημείο στο διάστημα επαρκής ποσότητα μάζας μέσω της διαδικασίας που καλείται βαρυτική κατάρρευση. Η μαύρη τρύπα είναι ένα υποτιθέμενο σημείο του χωρο-χρόνου όπου η δύναμη της βαρύτητας είναι τόσο μεγάλη που ούτε το φως μπορεί να ξεφύγει προς τα έξω. Γύρω από μια μαύρη τρύπα ο χώρος – αλλά και ο χρόνος – παραμορφώνονται όλο και εντονότερα λόγω της τεράστιας βαρύτητας. Να τονίσω ότι ο όρος «μαύρη τρύπα» δεν αναφέρεται σε τρύπα με τη συνήθη έννοια αλλά σε μια περιοχή του χώρου από την οποία τίποτα δεν μπορεί να επιστρέψει, δεν αντανακλάται ούτε το φως ή άλλη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και άρα είναι σε μας «αόρατη».

Πώς σχηματίζεται τώρα μία μαύρη τρύπα; Μια μαύρη τρύπα είναι το σημείο εκείνο στο αχανές διάστημα όπου κάποτε υπήρχε ο πυρήνας άστρου με υλικό μεγαλύτερο από 2,5 Ηλιακές μάζες και του οποίου στην τελική φάση της εξέλιξής του η βαρύτητα το εξανάγκασε να καταρρεύσει και να συμπιεστεί σε έναν πολύ πολύ μικρό χώρο. Υποθετικά, αν μπορούσαμε να συμπτύξουμε τη Γη στο μέγεθος μιας ρώγας σταφυλιού, θα μπορούσε να μετατραπεί σε μαύρη τρύπα. Η βαρύτητά της θα γινόταν τόσο υπερβολικά μεγάλη δηλαδή, που ούτε το φως ή οποιαδήποτε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία δεν θα μπορούσε να δραπετεύσει και άρα θα ήταν ”αόρατη”, μια σκοτεινή, μια μαύρη περιοχή στο χώρο.

Αποδεικνύεται ότι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι γαλαξίες έχουν μαύρες τρύπες στο κέντρο τους, κι οι οποίες δεν βρέθηκαν απλά εκεί. Η μαύρη τρύπα στο κέντρο, ένας γαλαξία και ο γαλαξίας ο ίδιος ¨συμβιώνουν” και θεωρείται ότι σχηματίστηκαν μαζί. Ο γαλαξίας μας έχει επίσης μαύρη τρύπα στο κέντρο του (την ραδιοπηγή Sagittarius A*) σε απόσταση 26 χιλιάδων ετών φωτός, ή αλλιώς 44 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, και πρόσφατα έγιναν σημαντικές παρατηρήσεις του άμεσου περιβάλλοντος της. Άλλη πλησιέστερη μαύρη τρύπα που γνωρίζουμε είναι η λεγόμενη V616 Monocerotis, επίσης γνωστή ως V616 Mon. Βρίσκεται περίπου 3.000 έτη φωτός μακριά, και το μέγεθός της είναι μεταξύ 9-13 φορές τη μάζα του Ήλιου.

Να διευκρινίσω εδώ πριν κλείσω, ότι εμείς οι αστροφυσικοί δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε απευθείας τις μαύρες τρύπες, αλλά με τηλεσκόπια που ανιχνεύουν ακτίνες-x, ορατό φως ή άλλες μορφές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, μπορούμε να συμπεράνουμε την παρουσία μαύρων οπών και να τις μελετήσουμε, εντοπίζοντας κίνηση/ περιδίνηση υλικού τεράστιων ταχυτήτων γύρω από την περιοχή τους, ή την βαρυτική επίδρασή τους σε άλλα κοντινά σώματα εξετάζοντας π.χ. αν περνούν κοντά ή περιστρέφονται γύρω από μια μαύρη τρύπα.

Η πιθανότητα να συναντήσουμε εμείς έναν ανεπτυγμένο εξωγήινο πολιτισμό μοιάζει μακρινή. Ίσως όμως θα μπορούσε να συμβεί το αντίθετο. Να βρουν εκείνοι εμάς. Ακούω με ενδιαφέρον, τους επιστήμονες, τα τελευταία χρόνια, να έχουν διαφορετικές απόψεις ως προς την αντιμετώπιση που θα είχαμε σε μια τέτοια περίπτωση. Ποια είναι η δική σας άποψη;

Όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί για το αν υπάρχει εξωγήινη νοήμων ζωή και αν ναι μπορούμε να την ανακαλύψουμε … ή μπορεί να μας ανακαλύψει αυτή;
Αστρονομικές παρατηρήσεις και μελέτες δείχνουν ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια αστέρια και πλανήτες στο γαλαξία μας και μόνο, άρα εικάζεται ότι σε πολλούς από αυτούς θα πρέπει να υπάρχει ζωή και σε μερικούς ίσως και νοήμων ζωή με πολιτισμό και τεχνολογική εξέλιξη. Βέβαια, ακόμα δεν υπήρχε ένδειξη εξωγήινου πολιτισμού κάτι που προβληματίζει τους ειδικούς ”γιατί”.

Εκτιμάται όμως από σχετικούς ερευνητές στο χώρο ότι θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε μέσα σε αυτή τη δεκαετία δύο τουλάχιστον πλανήτες με ίχνη εξωγήινης ζωής και φυσικά κάτι τέτοιο θα είναι μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της ανθρωπότητας. Από την άλλη, μην ξεχνάμε ότι ο μεγάλος Στίβεν Χόκινγκ είχε δηλώσει ότι «αν οι εξωγήινοι μας επισκεφθούν, το αποτέλεσμα θα είναι παρόμοιο με την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο», με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Οι περισσότεροι δηλαδή βλέπουν θετικά την ενδεχόμενη επαφή με έναν εξωγήινο πολιτισμό. Κανείς όμως δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι οι εξωγήινοι με νοημοσύνη και πολιτισμό παρόμοιο ή ακόμα μεγαλύτερο (πολύ πιο πιθανό) από τον δικό μας, θα είναι και απαραίτητα φιλικοί ή συνεργάσιμοι σε πιθανή επικοινωνία μαζί μας.

Και τώρα ας επανέλθουμε στη Γη ή μάλλον στη Σελήνη. Ακούω με ενδιαφέρον το επιχείρημα των αστρολόγων όταν υπερασπίζονται την αστρολογία ότι, αφού οι φάσεις της σελήνης επιδρούν στις θάλασσες του πλανήτη μας, τότε, λογικά, θα επιδρούν και στον άνθρωπο. Θα ήθελα λοιπόν να σας ρωτήσω εάν, όντως, η σελήνη ή οι πλανήτες επηρεάζουν με κάποιον τρόπο τον άνθρωπο.

Ερευνητές (νευρολόγοι και ψυχίατροι) φαίνεται να αποδεικνύουν με ορισμένες μελέτες δημοσιευμένες σε διεθνή έγκριτα περιοδικά ότι η πανσέληνος ίσως σε μικρό βαθμό να ευθύνεται για τα προβλήματα ύπνου και κατ ‘επέκταση κάποιων συναισθηματικών διαταραχών (λόγω κακού ύπνου και επακόλουθης κούρασης). Συγκεκριμένα, Ελβετοί ερευνητές μελέτησαν εθελοντές σε εργαστήριο ενώ κοιμούνταν παρατηρώντας τα πρότυπα του εγκεφάλου τους, τις κινήσεις των ματιών και τις εκκρίσεις των ορμονών. Αναλύσεις έδειξαν ότι κατά την πανσέληνο, οι εθελοντές κοιμόντουσαν κατά 20 λεπτά λιγότερο και η δραστηριότητα του εγκεφάλου τους που σχετιζόταν με βαθύ ύπνο μειωνόταν κατά 30%. Επίσης, χρειάζονταν περίπου 5 λεπτά παραπάνω για να αποκοιμηθούν και έδειχναν μειωμένα επίπεδα μελατονίνης, μιας ορμόνης που είναι γνωστή για τη ρύθμιση του ύπνου. Άλλη μελέτη από Καναδούς ειδικούς, έδειξε επίσης ότι τα μωρά κοιμούνται κατά μέσο όρο 5 λεπτά λιγότερο κατά την διάρκεια της πανσελήνου και είναι πιο ανήσυχα.

Ακόμα δεν είναι σαφές για ποιο λόγο επιδρά η πανσέληνος στον ανθρώπινο ύπνο, αλλά πιστεύεται ότι ίσως είναι κατάλοιπο από ένα παρελθόν στο οποίο η σελήνη συγχρόνιζε τις συμπεριφορές των προγόνων μας για την αναπαραγωγή ή για την προστασία της φυλής. Όσον αφορά στους πλανήτες και την επίδραση τους: Δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η κίνηση των πλανητών, τα μαγνητικά ή τα βαρυτικά τους κύματα επηρεάζουν τον άνθρωπο στη Γη. Ίσως οι αστρολόγοι μιλούν για κάποιου άλλου είδους άγνωστη επίδραση, η οποία δεν είναι μετρήσιμη επιστημονικά (οπότε τότε κινούμαστε στον μετα-φυσικό χώρο) ή απλά ακολουθούν αρχαίες δοξασίες, πεποιθήσεις και μύθους που δεν έχουν και πάλι βάση απόδειξης.

Και αφού επανήλθαμε στη Γη, ας πάμε και κάτω από αυτή. Έχει γίνει πολύς λόγος για το CERN και την ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς. Και από ό,τι φαίνεται, το 2011 και 2012 το ανακαλύψαμε, αν δεν κάνω λάθος. Παρ’ όλες τις κινδυνολογίες που εξέφρασαν αρκετοί επιστήμονες ότι θα μπορούσε να φέρει τη συντέλεια του κόσμου, ευτυχώς, αυτό δεν συνέβη. Με ποιο τρόπο μας βοηθά η ανακάλυψη αυτού του σωματιδίου να επεξεργαστούμε καλύτερα το σύμπαν; Υπάρχουν πρακτικές εφαρμογές ή επρόκειτο απλά για ένα πείραμα με σκοπό την εκπλήρωση της επιστημονικής θεωρητικής περιέργειας και κατανόησης;

Το μποζόνιο Higgs ήταν ένα κομμάτι που έλειπε από το παζλ της Φυσικής προσπαθώντας να καταλάβουμε πώς λειτουργεί το σύμπαν. Πριν προχωρήσω, να εξηγήσω εδώ τι είναι το μποζόνιο: Το μποζόνιο είναι σωματίδιο – φορέας. Ένας φορέας που μεταφέρει τις 4 θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις σύμφωνα με τη κβαντική θεωρία πεδίου. Κάθε μία από τις αλληλεπιδράσεις αυτές δηλαδή έχει ένα σωματίδιο – φορέα με το οποίο πραγματοποιείται αυτή η αλληλεπίδραση: Η ισχυρή, η ηλεκτρομαγνητική, η ασθενής και η βαρύτητα. Το σωματίδιο Higgs ανήκει στην ίδια κατηγορία των μποζονίων και πιστεύεται ότι είναι ο φορέας-σωματίδιο που “δίνει” μάζα στα άλλα σωματίδια.

Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες έχουν δείξει θεωρητικά ότι ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) ένα αόρατο ενεργειακό πεδίο σχηματίστηκε. To πεδίο Higgs. Καθώς τα σωματίδια πέρασαν μέσα από αυτό το πεδίο, απέκτησαν μάζα, δίνοντάς τους μέγεθος και σχήμα και επιτρέποντάς τα να σχηματίσουν τα άτομα που μας απαρτίζουν και όλα τα άλλα σωματίδια και σώματα στο σύμπαν. Αυτή η θεωρία προτάθηκε το 1964 από τον καθηγητή Higgs και την ομάδα του εξού και η ονομασία του σωματιδίου – πεδίου, ως Higgs. Χωρίς τα πεδίο του Higgs, τα σωματίδια απλά δεν θα είχαν μάζα … και ο κόσμος που ξέρουμε, δεν θα υπήρχε.

Σε πολύ υψηλά επίπεδα ενέργειας, το μποζόνιο Higgs θα μπορούσε να προκαλέσει ξαφνική κατάρρευση του χώρου και του χρόνου όπως επισήμανε πριν χρόνια ο μεγάλος φυσικός Steven Hawking. Το σωματίδιο Higgs (το “σωματίδιο του θεού”, όπως καταχρηστικά θα έλεγα και “πιασάρικα” το αποκαλούν στα ΜΜΕ), δίνει σχήμα και μέγεθος σε όλα όσα υπάρχουν, αλλά θα μπορούσε να προκαλέσει και καταστροφή εάν οι επιστήμονες χρησιμοποιούσαν ακραίες συνθήκες υψηλών ενεργειών. Όμως αυτό δεν είναι δυνατό γιατί στον επιταχυντή CERN στην Ελβετία οι ενέργειες δεν είναι τόσο υψηλές, δηλαδή πάνω από 100 δισ. Giga-electon-volts (GeV). Για να επιτευχθούν τέτοιες ενέργειες, ο επιταχυντής (οπού σωματίδια με τεράστιες ταχύτητες συγκρούονται, και οι επιστήμονες παρατηρούν τα “απομεινάρια” της σύγκρουσης, σε μορφή υποσωματιδίων….) πρέπει να είναι μεγαλύτερος από το μέγεθος της Γης!

Κβαντικοί υπολογιστές, αυτοκίνητα χωρίς οδηγό, τεχνητή νοημοσύνη, ξενοδοχεία στη Σελήνη, αποικίες στον Άρη, αποστολή μηνυμάτων στο μακρινό διάστημα. Φαίνεται ότι, η ανθρωπότητα βρίσκεται στα πρόθυρα ενός νέου εξελικτικού άλματος. Δεν ξέρουμε πόσο σύντομα θα γίνει τι, αλλά, θα ήθελα να σας ρωτήσω, ποια είναι τα δύο εκείνα πράγματα που θα θέλατε να προλάβετε να δείτε στη ζωή σας από τη σκοπιά της επιστήμης σας;

θα ήθελα να προλάβω την διαστημική εποχή και την αποίκηση σε άλλο πλανήτη. Αυτό θα ήταν όνειρο πραγματικά. Θα ήθελα όμως και από την άλλη να προλάβω να δω όλο αυτό το πλαίσιο της εξέλιξης που λέγεται «4η βιομηχανική επανάσταση», και την παρακείμενη ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης που είναι ήδη αλματώδης – και ελπίζω όχι ανεξέλεγκτη – δεδομένου ότι ήδη εμείς οι δημιουργοί του, δεν ξέρουμε επακριβώς πλέον πώς λειτουργούν οι ασύλληπτα γρήγοροι αυτο-οργανωμένοι αλγόριθμοι πολλών Α.Ι. συστημάτων.

Ήδη είμαστε μάρτυρες εξελικτικών αλμάτων, αν όχι θαυμάτων θα έλεγα, όσον αφορά τις τεχνολογικές δυνατότητές μας. Από την άλλη πλευρά όμως, με τα σημερινά κοινωνικό-πολιτικο-οικονομικά δεδομένα που όλοι γνωρίζουμε, δηλαδή την ανισότητα, την ανισοκατανομή πλούτου και πόρων, τους πολέμους, την ασύδοτη σπατάλη ενέργειας, τα συμφέροντα, την αδιαφάνεια και την εκμετάλλευση, το πολύ σημαντικό θέμα της τεχνητής νοημοσύνης και το πώς μπορεί αυτή να εξελιχθεί σε αυτές τις νοσηρές, ας μου επιτραπεί να πω βάσεις, μου δημιουργούν σοβαρές ενστάσεις. Για το αν δηλαδή χρησιμοποιηθεί προς όφελος όλης της κοινωνίας ως σύνολο, και όχι πρωτίστως για το συμφέρον και το όφελος μερικών οι οποίοι θα έχουν πρόσβαση με κάθε άνεση στις ασύλληπτες – και φυσικά ακριβές – νέες αυτές τεχνολογίες, δημιουργώντας έτσι μια κοινωνία δύο τεχνολογικών ταχυτήτων με ένα τεράστιο χάσμα ανισοτήτων.

Photo: Author/Depositphotos

Η σοκολάτα θύμα… της κλιματικής αλλαγής

Το τελευταίο θύμα της κλιματικής αλλαγής ενδέχεται να είναι η σοκολάτα. Το Διεθνές Κέντρο Τροπικών Καλλιεργειών (International Center for Tropical Agriculture -CIAT) εξέδωσε μια αναφορά που υποστηρίζει ότι η σοκολάτα θα αποτελέσει σύντομα ένα προϊόν πολυτελείας, προσιτό σε λίγα «πορτοφόλια», ενώ κρούει παράλληλα τον κώδωνα του κινδύνου για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην καλλιέργεια του κακάου.

Σύμφωνα με το econews.gr, το Διεθνές Κέντρο Τροπικών Καλλιεργειών προειδοποιεί ότι καλλιέργειες και πρακτικές που εφαρμόζονται στον σημαντικότερο τόπο καλλιέργειας κακαόδεντρων, τη Δυτική Αφρική, κινδυνεύουν να καταστούν μη βιώσιμες. Πέραν τούτου, η αναφορά κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το γεγονός ότι το κακάο είναι καρπός ευαίσθητος στη θερμότητα και ως εκ τούτου μια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2,3 βαθμούς Κελσίου στη Δυτική Αφρική «θα καθιστούσε πολλές από τις φυτείες κακαόδεντρων της περιοχής ακατάλληλες για καλλιέργεια».
Στη Δυτική Αφρική απ’ όπου προέρχεται το 70% της παγκόσμιας παραγωγής κακάου καταστράφηκαν εκατομμύρια κακαόδεντρα μέσα στο 2011 σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η εξάπλωση ενός ιού. Στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, οι φυτείες στη λεκάνη του Αμαζονίου αφανίζονται εξαιτίας μυκητιάσεων.
Οι επιστήμονες αποδίδουν την καταστροφή των κακαόδεντρων και στην αύξηση της παγκόσμιας κατανάλωσης σοκολάτας καθώς προκειμένου να ανταπεξέλθουν στη ζήτηση, οι παραγωγοί καλλιεργούν κακαόδεντρα σε «οριακές» περιοχές με συνέπεια να φυτρώνουν δέντρα ασθενικά περισσότερο ευάλωτα σε ασθένειες και ιούς.
Επιπλέον, πέρυσι, η ερευνητική οργάνωση Cocoa Research Association προειδοποίησε για την πενιχρή απόδοση του κακάου στους μικρούς αγρότες (80 σεντς ημερησίως), γεγονός που οδηγεί σε εγκατάλειψη των καλλιεργειών από τις τοπικές κοινότητες και σε μετανάστευση στα αστικά κέντρα.
Ελπιδοφόρα μηνύματα έρχονται ωστόσο από αγρότες, τόσο στη Βραζιλία όσο και στη Δυτική Αφρική, που υιοθετούν και εφαρμόζουν αειφόρες πρακτικές. Ορισμένοι πειραματίζονται στην καλλιέργεια κακαόδεντρων μέσα στο τροπικό δάσος, μια πρακτική που συνεπάγεται μεν μικρότερο αριθμό δέντρων αλλά απαιτεί λιγότερα φυτοφάρμακα, ενώ και το έδαφος είναι πιο πρόσφορο.
tvxs.gr

Να αγκαλιάζεστε σφιχτά: Η αγκαλιά είναι φάρμακο βάλσαμο λύτρωση και σωτηρία!!!

Αν και γένους θηλυκού, η αγκαλιά δεν έχει φύλο. Όλοι τη χρειάζονται, ο καθένας μπορεί να την προσφέρει, ψιθυρίζει και στους δύο τα ίδια λόγια.

Αν ήταν χρώμα, θα ήταν το δικό σου αγαπημένο· γιατί καμιά αγκαλιά δεν είναι ίδια. Κάθε μία είναι ξεχωριστή και μοναδική, σχεδιασμένη για σένα.

Δεν έχει φωνή κι όμως ηχεί σαν την πιο δυνατή χαρμόσυνη καμπάνα. Δεν έχει λέξεις κι όμως απ’ αυτήν θα ακούσεις τις ομορφότερες κουβέντες.

Αν είχε πάλι άρωμα, θα ήταν αυτό της παιδικής ασφάλειας κι ανεμελιάς, κάτι σαν βανίλια-καραμέλα. Γλυκό και δυνατό! Η αγκαλιά λοιπόν είναι φάρμακο, είναι βάλσαμο, λύτρωση και σωτηρία. Μιας και τις πρώτες σου ζεστές βρεφικές αγκαλιές, θα τις θυμάσαι μονάχα αποτυπωμένες σε κιτρινισμένες ξεθωριασμένες φωτογραφίες, αναλογίσου εκείνες των παιδικών σου χρόνων.

Την πρώτη εκείνη μέρα στο σχολείο· που μόνο με οξυγονοκόλληση θα κατάφερναν να σε ξεκολλήσουν απ’ τη μητρική σου αγκαλιά. Στις γιορτές, στις επιτυχίες, στις αποτυχίες, στα σκισμένα γόνατα, στα πρώτα δάκρυα παραπόνου κι απογοήτευσης, μία ήταν η αλάνθαστη συνταγή· η αγκαλιά του μπαμπά και της μαμάς κι όλη η ασφάλεια και γαλήνη που προσέφεραν.

Κι όσο τα χρόνια περνούσαν και τη θέση των σκισμένων γονάτων, έπαιρναν ραγισμένες καρδιές, πάλι το παυσίπονό σου ήταν αυτή η γονική αγκαλιά που σαν παπάκι σε έκλεινε στις φτερούγες τους και κανείς δεν μπορούσε να σε βλάψει. Κι ακόμα κι αν έχεις πλέον αποκτήσει τα δικά σου παπάκια, θα εξακολουθείς να χρειάζεσαι αυτήν την αγκαλιά που θα σβήσει κάθε ανησυχία.

Εξίσου όμορφη και σημαντική για την ψυχική σου γαλήνη και πληρότητα αποτελεί και η φιλική αγκαλιά. Εκείνη η συνωμοτική σιωπηλή συμφωνία στις κοινές παιδικές σκανταλιές ή η μετέπειτα αγκαλιά στοργής κι αγάπης. Οι φίλοι είναι κομμάτι του εαυτού μας και κάθε αγκαλιά που μοιραζόμαστε μας κολλάει πιο δυνατά. Εκείνοι θα σου προσφέρουν αγκαλιά ανακούφισης στις ανησυχίες σου, αυτές θα χρειαστείς για να διώξεις τις μαύρες σκέψεις. Με μια αγκαλιά προσφέρεις την πιο άμεση κι απόλυτη εκδήλωση συναισθημάτων τρυφερότητας κι αγάπης που τρέφεις για κάποιον, χωρίς καμία λέξη αφού αποτελεί μια εναλλακτική μορφή επικοινωνίας, ιδανική για περιπτώσεις που τα λόγια δεν αρκούν.

Αν μιμούμασταν όλοι το αρσενικό παράδειγμα χαιρετισμού (την αγκαλιά) και δίναμε τέλος στα δίχως νόημα φιλιά στον αέρα, σίγουρα η ψυχή μας θα τρεφόταν καλύτερα. Όλοι αισθανόμαστε ομορφότερα μετά από μια αγκαλιά και δεν είναι τυχαίο.

Έρευνες έχουν δείξει πως η αγκαλιά αυξάνει την αιμογλοβύνη στο αίμα και κατά συνέπεια δημιουργεί ευεξία και βοηθά στο να ξεπεράσουμε τους φόβους μας. Ακόμα παράγει οξυτοκίνη, ορμόνη που μας προκαλεί καλή διάθεση. Η αγκαλιά λοιπόν είναι σημαντική για την πνευματική και σωματική μας υγεία καθώς είναι θεραπευτική.

Κατά τη διάρκεια μιας αγκαλιάς, ο χρόνος σταματά κι οι σκέψεις παγώνουν· κατά συνέπεια μας απελευθερώνει απ’ οποιαδήποτε σκέψη μας κρατά δέσμιους. Πέρα απ’ όλα αυτά είναι το πιο δίκαιο μοντέλο δούναι και λαβείν. Χρειάζεται πάντα δύο (τουλάχιστον) και ταυτόχρονα αυτός που δίνει, παίρνει. Είναι το ομορφότερο παράδειγμα για να κατανοήσουμε πως η αγάπη είναι συναίσθημα διπλής ροής.

Όσο σημαντική είναι η σeξουαλική επαφή για ένα ζευγάρι, τόσο και περισσότερο είναι και το να αγκαλιάζονται.

Ζευγάρια που αγκαλιάζονται συχνότερα τείνουν να είναι πιο ευτυχισμένα και δε χρειάζεται καμία έρευνα να μας το αιτιολογήσει. Αρκεί να αναλογιστούμε πόσο όμορφο είναι να κοιμάσαι και να ξυπνάς σε μια αγκαλιά, καθώς το σώμα του συντρόφου σου θα είναι πάντα το καλύτερο μαξιλάρι. Σκέψου ακόμη τη δύναμη εκείνης της αγκαλιάς, μετά από έναν καυγά· γι’ αυτήν και μόνο άξιζε να σκοτωθείτε. Η αγκαλιά του «άλλου σου μισού» είναι αυτή που θα κολλήσει όλα τα σπασμένα σου κομμάτια και θα κουμπώσει ιδανικά με τη δική σου.

Εκείνη θα σου προσφέρει όλη τη δύναμη και την αντοχή να προσπαθείς, αρκεί να ‘ναι σφιχτή, πολύ σφιχτή.

Μην κάνετε από κείνες τις αγκαλιές τις ξενέρωτες, τις χλιαρές. Να αγκαλιάζεστε σφιχτά, δυνατά. Δεν είναι γυάλινοι οι άνθρωποι, δεν σπάνε, έτσι κολλάνε. Να αγκαλιάζεστε στή8ος με στή8ος και να ακουμπάτε ο ένας την καρδιά του άλλου. Αγκαλιές απρόσμενες, που σας ζητήθηκαν, φιλικές, αδελφικές, μητρικές, πατρικές, εpωτικές, στιγμιαίες κι αμήχανες, διαρκείας-παθιασμένες, όλες μας φτιάχνουν τη μέρα. Ν’ αγαπάτε και να αγκαλιάζεστε!

κείμενo: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή

ΠΩΣ ΝΑ ΠΙΕΙΣ ΘΑΛΑΣΣΑ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ | ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ Get Ready Paros

«Δραματική» προειδοποίηση: Σε δύο χρόνια ο «σιωπηλός δολοφόνος» θα αφανίσει την ανθρωπότητα!

Η διεθνής κοινότητα έχει στην διάθεσή της μόλις δύο χρόνια για να καταλήξει σε μια συμφωνία που θα αποτρέπει την απώλεια της βιοποικιλότητας, ενός «σιωπηλού δολοφόνου» εξίσου επικίνδυνου με την κλιματική αλλαγή, τονίζουν τα Ηνωμένα Έθνη.Σε διαφορετική περίπτωση, η ανθρωπότητα μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με την ίδια την εξαφάνισή της.Η Κριστιάνα Πάσκα Πάλμερ, η επικεφαλής της Σύμβασης για τη Βιολογική Ποικιλότητα, του οργάνου που είναι αρμόδιο για τη διατήρηση των συστημάτων ζωής από τα οποία εξαρτάται ο άνθρωπος, τόνισε ότι οι πολίτες όλων των χωρών θα πρέπει να πιέσουν τις κυβερνήσεις τους να ορίσουν φιλόδοξους στόχους μέχρι το 2020, για την προστασία των εντόμων, των πουλιών, των φυτών και των θηλαστικών – δηλαδή των ειδών που είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγή τροφής, καθαρού νερού και τη δέσμευση του διοξειδίου του άνθρακα.

«Η απώλεια της βιοποικιλότητας είναι ένας σιωπηλός δολοφόνος», τόνισε χαρακτηριστικά μιλώντας στην εφημερίδα Guardian.

«Είναι διαφορετική από την κλιματική αλλαγή, στην οποία οι άνθρωποι αισθάνονται τις επιπτώσεις στην καθημερινότητά τους. Με τη βιοποικιλότητα δεν είναι τόσο προφανές, αλλά μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει μπορεί να είναι πολύ αργά», προειδοποίησε.Εντός του Νοεμβρίου εκπρόσωποι από τις 196 χώρες-μέλη της Σύμβασης για τη Βιολογική Ποικιλότητα θα συναντηθούν στο Σαρμ ελ Σέιχ της Αιγύπτου για να συζητήσουν την κατάρρευση των οικοσυστημάτων, αλλά και για να θέσουν ένα νέο πλαίσιο για τη διαχείρισή τους. Η Πάσκα Πάλμερ ελπίζει ότι τα δύο χρόνια των εντατικών διαπραγματεύσεων που θα ακολουθήσουν θα κορυφωθούν με μια φιλόδοξη, νέα παγκόσμια συμφωνία που θα υπογραφεί στην επόμενη διάσκεψη, το 2020 στο Πεκίνο.

Μολονότι πολλοί επιστήμονες συμφωνούν ότι η απώλεια της βιοποικιλότητας συνιστά τεράστια απειλή για την ανθρωπότητα, οι δύο προηγούμενες συμφωνίες (το 2002 και το 2010) δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν τη χειρότερη απώλεια ειδών στον πλανήτη, μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων.

Το ζήτημα βρίσκεται πολύ χαμηλά στην πολιτική ατζέντα. Σε σύγκριση με τις συνόδους για την κλιματική αλλαγή, ελάχιστοι αρχηγοί κρατών συμμετέχουν στις συνομιλίες για τη βιοποικιλότητα. Ακόμα και πριν εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ, η Ουάσινγκτον είχε αρνηθεί να επικυρώσει τις συμφωνίες και έστελνε στις διασκέψεις μόνο έναν παρατηρητή. Οι ΗΠΑ και το Βατικανό είναι οι μοναδικές χώρες-μέλη του ΟΗΕ που δεν θα συμμετάσχουν στην σύνοδο του Σαρμ ελ Σέιχ…

http://www.tromaktiko.org/δραματική-προειδοποίηση-σε-δύο-χρό/