Βρετανική έρευνα: Τα αντιηλιακά προκαλούν καρκίνο....

Οι παππούδες μας, οι γιαγιάδες μας δεν έκαναν ηλιοθεραπεία με τις ώρες, ντάλα μεσημέρι. Η εικόνα του λουομένου που κατακαίγεται μέσα στο μεσημέρι, είναι κατά ένα ποσοστό εισαγόμενη και κατά ένα άλλο κατασκευασμένη. Αυτό μάλιστα που έκαναν οι πρόγονοι μας όταν η ανάγκη τους έφερνε κάτω από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο (πχ σε αγροτικές εργασίας), ήταν να φοράν μακρυμάνικα ελαφρά ρούχα και να ράβουν ακόμη και τις όποιες οπές πιθανόν είχε το ένδυμα λόγω καταπονήσεως του. Βάζοντας το μυαλό μας σε λειτουργία, στο βαθμό που αυτό επιτρέπεται στην σημερινή εποχή, θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι η ανάγκη για μεσημβρινή έκθεση στον ήλιο είναι κυρίως βορειοευρωπαϊκή, εκεί δηλαδή που οι μεσημβρινές ώρες είναι οι μόνες πραγματικά θερμές ώρες της ημέρας και που η θάλασσα έχει μια κάποια ανεκτή θερμοκρασία. Στην Ελληνική πραγματικότητα οι μεσημβρινές ώρες είναι ώρες ξεκούρασης και ύπνου ενώ ο ήλιος καίει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Στην ουσία δηλαδή είμαστε θύματα του μάρκετινγκ, της χολυγουντιανής και τουριστικής εικόνας την οποία μην λησμονούμε ότι καλλιέργησαν κυρίως αγγλοσάξονες, άνθρωποι δηλαδή διψασμένοι για ήλιο αλλά και άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον ήλιο. Εμείς όμως έχουμε κολοσσιαία σχέση με τον ήλιο, μέχρι και θεό τον έχουμε και είναι ντροπή μας να έχουμε την σημερινή ηλίθια συμπεριφορά της λιαστής ντομάτας που ξεροψήνεται στον καυτό ήλιο. Κάποτε πρέπει να ξαναεμπιστευτούμε τις παραδόσεις μας που δεν είναι κάποιες γραφικότητες αλλά το απόσταγμα του κολοσσιαίου μας πολιτισμού.