Η οικολογία της Χώρας των Θαυμάτων

Προχθές το βράδυ είχα πάει με την καλοκαιρο-παρέα για άραγμα στην τοπική παραλία. Ανάψαμε τη φωτίτσα μας, κάναμε το νυχτερινό μπανάκι μας και πήραμε τον κλασικό μαλάκα με την κιθάρα που ήθελε να τραγουδήσει το "Φιλαράκι" και τον δέσαμε σ' ένα αρμυρίκι σαν τον Κακοφωνίξ στο Γαλατικό τσιμπούσι. Καλά τα προγνωστικά μέχρι εδώ. Αλλά δυστυχώς, τα όμορφα τελείωσαν πριν καν αρχίσουν. Εκεί που τα γκομενάκια είχαν αρχίσει να "κρυώνουν" και κόλλαγαν πάνω μας σαν πεταλίδες στο βράχο, συνέβη το μοιραίο: Δυο χαρτζιλικωμένοι αναρχο-αυτόνομοι φιλόσοφοι της σαμπάνιας που είχαν έρθει κολαούζο στην παρέα (έπρεπε να βάλουμε περίπολο, εγώ το 'λεγα απ' την αρχή) έκατσαν μαζί μας, έστριψαν ένα γάρο ΝΑ και άρχισαν το μπιριμπίρι.
Το κύριο θέμα του μπιριμπίρεος ήταν η σύγχρονη αστικοποίηση/βιομηχανοποίηση της ανθρώπινης ζωής και γιατί όλα αυτά είναι φτου κακά. Δυστυχώς είχα στείλει τον στενογράφο μου διακοπές και δεν πρόλαβα να κρατήσω σημειώσεις, αλλά επειδή το ζουμί της κουβέντας το έχω ξανασυναντήσει καρμπόν αρκετές φορές, μπορώ να σας το μεταφέρω κάτωθι, πάντα με την γνωστή μου... όχι όχι... με τη ΘΡΥΛΙΚΗ μου αντικειμενικότητα:
- [...] φίλε μου, η βιομηχανική επανάσταση μας μετέτρεψε σε καρκίνωμα της Γης και του ίδιου μας του εαυτού! Φέρε τζούρα.
- Ναι! Και τα Μεγάλα Συμφέροντα ώθησαν τον κοσμάκη να πάει στις πόλεις και να κλειστεί σε κελιά που τα λένε "διαμερίσματα". Αυτό είναι ελευθερία τώρα; Κάνε πάσα.
- Σωστός! Και αντί να τρώμε φρέσκια ντοματούλα, τρώμε απόβλητα και παθαίνουμε καρκίνο. Να γυρίζει ρε, να γυρίζει. - Έτσι είναι! Η βιομηχανοποίηση του φαγητού, μας καταστρέφει με τα χημικά. Πρέπει να αποκεντρωθεί ο πληθυσμός, να ξαναγίνει τοπική η παραγωγή και να έχει ο καθένας το χωραφάκι του. Δώσε φου.
- Ακριβώς! Πριν έρθει ο Ευρωπαίος ιμπεριαλιστής και τα γαμήσει όλα, οι πρόγονοί μας ζούσαν ειρηνικά, σε αρμονία με τη φύση. Εκεί πρέπει να επιστρέψουμε! Φέρε κι από 'δω. - Ε, ναι. Αλλά δυστυχώς, το σχέδιό μας δε μπορεί να εφαρμοστεί όσο οι μάζες είναι τυφλωμένες από την προπαγάνδα του Συστήματος. Κοίτα γύρω σου φίλε: είμαστε οι μόνοι που σκάσανε σε παραλία στις 12 τα μεσάνυχτα με παντελόνι και Martens. Αυτό πιστεύω τα λέει όλα!
Okaaaaay... έχουμε πολλή δουλειά σήμερα. Μισό λεπτάκι μόνο να πλύνω δόντια γιατί ξέρασα μες στο στόμα μου... Και πάμε! Ας ξεκινήσουμε με τα εύκολα: το concept του πράου, ευγενούς και ειρηνικού πρωτόγονου. Σύμφωνα με αυτήν την εικόνα, πριν έρθει ο κακός λευκός Ευρωπαίος πατριαρχικός δολοφόνος, ο πλανήτης μας ήταν μια οικολογική Εδέμ. Λεπτοί, υγιείς και γραμμωμένοι άντρες κυνηγούσαν στη σαβάνα. Με κινήσεις αγριόγατας, έπιαναν το θήραμα και επέστρεφαν θριαμβευτικά στον οικισμό, όπου τους περίμεναν σοφοί γέροντες και γυμνόστηθες γυναίκες με ένα μωρό στο δεξί χέρι και ένα καλάθι μούρα στο αριστερό. Η ομάδα ζούσε μια γλυκιά, ειρηνική ρουτίνα, γλείφοντας απαλά το βυζάκι της Μαμάς Γης, καταναλώνοντας μόνο τα απαραίτητα και επιστρέφοντας τα βιολογικά της απορρίμματα πίσω στη φύση. Οι πόλεμοι μεταξύ φυλών ήταν σπάνιοι και περιορίζονταν σε σύντομες τελετουργικές συγκρούσεις.
Δυστυχώς, αυτή η ρομαντική εικόνα της παλαιολιθικής εποχής είναι παραμύθι της Χαλιμάς και κατασκευάστηκε από χίπηδες ανθρωπολόγους του καναπέ για να κατευνάσουν τις λευκές, αποικιοκρατικές τους τύψεις. Ανασκαφές και παρατηρήσεις σύγχρονων πρωτόγονων δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Όχι μόνο οι πόλεμοι μεταξύ φυλών ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, αλλά οι βιαιοπραγίες, οι γενοκτονίες και οι σφαγές αμάχων ήταν πολύ πιο άγριες απ' ότι σήμερα. Καλά διαβάσατε: Αν εκφράσεις τα θύματα ως ποσοστά επί του συνολικού πληθυσμού και πάρεις υπόψη και την τότε πολεμική τεχνολογία, οι ωραίοι σου πρωτόγονοι ξεκώλιαζαν τους εχθρούς τους χειρότερα κι απ' τη Ναζιστική Γερμανία!

Ομαδικός τάφος στο Tell Brak, Συρία (~3800 π.Χ.) με εκατοντάδες αποκεφαλισμένα πτώματα. 

Ομαδικός τάφος στο Talheim, Γερμανία (~5000 π.Χ.). Τα 34 θύματα βρέθηκαν δεμένα χειροπόδαρα και με το ίδιο χτύπημα στην αριστερή πλευρά του κρανίου, πράγμα που υποδεικνύει μαζική εκτέλεση.                 http://faeenamalaka.blogspot.com/