Η κλασσική μουσική βελτιώνει τη διάθεση και τις
λειτουργίες του εγκεφάλου, αναζωογονεί την ψυχή, χαλαρώνει το μυαλό,
γαληνεύει το κορμί, μειώνει τον πόνο και ρυθμίζει την αναπνοή.
Ο Δίας θύμωσε στον Ορφέα που μας έμαθε τα μυστικά
της κλασικής μουσικής και κάνει ακόμη και τα θηρία να γονατίζουν στο
άκουσμά της. Ο ίδιος ο θεός Απόλλωνας του δίδαξε την μουσική και του
χάρισε την λύρα του. Ο Ορφέας έπαιζε τόσο αρμονικά τη λύρα και
τραγουδούσε τόσο γλυκά, που λένε ότι και τα αγρίμια ακόμη του δάσους
μαζεύονταν γύρω του για να τον ακούσουν. Ακόμα και τα δένδρα και οι
βράχοι μετακινούνται για να έρθουν να ακούσουν τη μουσική του. Το όνομα
Ορφέας δεν συναντάται ούτε στον Όμηρο ούτε στον Ησίοδο, αλλά ήταν
γνωστό την εποχή του Ιβυκού (περ. 530 π.κ.ε.). Ο Πίνδαρος (522-442
π.κ.ε) αναφέρεται σ’ αυτόν ως «ο πατέρας των τραγουδιών».
Σύμφωνα με μία περίληψη της Ύστερης Αρχαιότητας
ενός χαμένου έργου του Αισχύλου, ο Ορφέας στο τέλος της ζωής του
περιφρόνησε την λατρεία όλων των θεών εκτός από του ήλιου, τον οποίο
αποκαλούσε Απόλλωνα. Ένα πρωινό ανέβηκε το όρος Παγγαίον (όπου ο
Διόνυσος είχε ένα μαντείο) για να χαιρετήσει τον θεό κατά την ανατολή,
αλλά σκοτώθηκε από Θρακικές Μαινάδες επειδή δεν τιμούσε τον πρώην
προστάτη του, τον Διόνυσο. Είναι σημαντικό πως ο θάνατός του είναι
ανάλογος με το θάνατο του Διονύσου.
Ο Οβίδιος (Μεταμορφώσεις XI) επίσης αφηγείται πως
οι Θρακικές Μαινάδες, ακόλουθοι του Διονύσου, περιφρονημένες από τον
Ορφέα, αρχικά του έριξαν ραβδιά και πέτρες ενώ έπαιζε, αλλά η μουσική
του ήταν τόσο όμορφη που ακόμα και οι πέτρες και τα κλαδιά αρνιόντουσαν
να τον χτυπήσουν. Εξαγριωμένες, οι Μαινάδες τον έσκισαν σε κομμάτια κατά
τη φρενίτιδα των Βακχικών τους οργίων.
Ο διαμελισμός του Ορφέα, από τις Μαινάδες και
ειδικότερα του ταξίδι του κεφαλιού του διαμέσου των υδάτων στη Λέσβο
δημιουργούν μια ιερή γεωγραφία, γιατί βλέπουμε ότι εκεί δημιουργείται
ένα ιερό και το κεφάλι συνεχίζει να δίνει χρησμούς για αρκετό καιρό. Μία
άλλη παράδοση μας λέει ότι τον Ορφέα κατακεραύνωσε ο Δίας επειδή
αποκάλυπτε τα ιερά, θεϊκά, μουσικά μυστικά στους ανθρώπους.
Το ότι ο Ορφέας μπορούσε να ανεβαίνει και να
κατεβαίνει στον Άδη, χωρίς τρομερές μάχες και εμπόδια, μας δηλώνει ότι
ήταν μυημένος σε μεγάλα μυστήρια και ότι μπορούσε να κυριαρχεί στον
θάνατο. Η δύναμη που είχε το παίξιμο της λύρας του μας δηλώνει την
αρμονία που μπορεί να εκδηλωθεί με τη μουσική και πώς αυτή μπορεί να
επηρεάζει όλα τα Όντα.
Ο Ορφέας ήταν μία από τις πιο σημαντικές μορφές της
ελληνικής μυθολογίας. Σ” αυτόν ο μύθος αποδίδει τη μεταρρύθμιση των
Ελευσινίων Μυστηρίων, την επιπρόσθεση της λατρείας του Διονύσου στο
αρχαίο τελετουργικό. Σε ολόκληρη την ιστορία του εμφανίζεται
αμφιταλαντευόμενος ανάμεσα στις υψηλές σφαίρες του Πνεύματος και στις
σφαίρες της ύλης, ανάμεσα στον Απόλλωνα και το Διόνυσο. Αντιπροσωπευτική
μορφή του ήρωα, σημαίνει ότι έχει κάποια υπεράνθρωπη διάσταση.
Τραγουδάει πάνω απ” όλα τη ζωή και το νόημά της. Σ” ένα απόσπασμα που
διασώθηκε από τον Πρόκλο (Εις Τίμαιον 38,7) αναφέρεται:
«Ου μόνον οι μαθηματικοί λέγουσι περί του μη παν κλίμα προς ανθρώπων οίκησιν σύμμετρον αλλά και ο Ορφεύς ουτωσί διορίζων».
Ο Θεόφραστος, ο Γαληνός και ο Κέλσος
συνταγογραφούσαν μουσική, σήμερα συνταγογραφούν δηλητήρια και φαρμάκια. Ο
Μότσαρτ άθελά του ή και ηθελημένα έκανε γενιές και γενιές πιο έξυπνες.
Πριν συνεχίσεις βάλε το βίντεο κάτω, να παίζει και άσε την κλασική
μουσική να σε γαληνέψει, διαβάζοντας το άρθρο, αισθάνσου και νοιώσε …
την μαγεία των ήχων.
Μόνο η κλασική μουσική μεγαλώνει όμορφα υγιή μωρά,
καλμάρει τους εφήβους, ρυθμίζει τον καρδιακό ρυθμό. Μα μπορεί να κάνει
θαύματα μόνο αν μας αρέσει, μόνο αν ρέουμε με όλο μας το Είναι στον
ρυθμό της, την στιγμή που νοιώθουμε το «άνοιξε η καρδιά μου» και
γαληνεύουμε, εισπράττοντας όλα τα οφέλη από τους ήχους και γαληνεύοντας.
Αυτό είναι ο διαλογισμός που με χιλιάδες -συνήθως λάθος- τρόπους
προσπαθούν να πετύχουν, όταν το μόνο που χρειάζεται για να είσαι σε
μόνιμη κατάσταση διαλογισμού είναι να συντονιστείς με τον κατάλληλο
ρυθμό. Με τον ρυθμό της Δύναμης ή του Πνεύματος αν προτιμάς.
Η σημασία των τεχνών και ιδιαίτερα της Κλασικής
Μουσικής στην ανάπτυξη του πολιτισμού διαμέσου των αιώνων, είναι
τεράστια. Η Κλασική Μουσική είναι η γλώσσα όλων των ανθρώπων και
εκφράζει τα πιο βαθιά και ουσιαστικά αισθήματα που δεν μπορούν να
ειπωθούν με λόγια. Εκφράζει δηλ. την Δύναμη ή το Πνεύμα στην ολότητα
του.
Αν πάμε πίσω στην ιστορία, βλέπουμε πως, οι
βασιλιάδες και άρχοντες της Ευρώπης συντηρούσαν και υποστήριζαν τους
μεγάλους συνθέτες όπως ο Μπαχ, ο Μότσαρτ, ο Χάιτεν και άλλοι, με στόχο
απερίσπαστοι από την καθημερινότητα, να γράφουν μουσική. Τους ζητούσαν
να συνθέτουν ειδικά έργα για αυτούς, όπως και για τις διάφορες γιορτές
που έκαναν. Ενώ οι περισσότεροι από τους άρχοντες αυτούς της τότε εποχής
ξεχάστηκαν, τα ονόματα αυτών τους οποίους συντηρούσαν, των συνθετών που
έγραφαν Μουσική, έχουν μείνει για πάντα και η Κλασική Μουσική που
έγραψαν ακούγεται και θα ακούγεται όσο υπάρχει και η Πνευματική
ανθρωπότητα.
Το πιάνο ειδικά, θεωρείται ο βασιλιάς των οργάνων.
Νομίζω πως η πολυφωνικότητα και ο τόσο πλούσιος ήχος του αξίζει αυτό τον
τίτλο γι’ αυτό ίσως έχει και το πιο μεγάλο ρεπερτόριο από όλα τα άλλα
όργανα.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι οι επιστήμονες σε
διάφορους τομείς της Ιατρικής διαπίστωσαν ότι η Κλασική Μουσική έχει
ευεργετική επίδραση σε πολλές ψυχικές και άλλες ασθένειες. Υπάρχει
χαρακτηριστικά η θεωρία ότι αν κάποιος ακούει μουσική του Μότσαρτ
ορισμένα λεπτά την ημέρα, τότε αυξάνεται ο βαθμός της νοημοσύνης του. Το
περίεργο ακόμα είναι ότι το κάθε Κλασικό κομμάτι όσες φορές και να το
ακούσουμε, βρίσκουμε πάντα κάτι καινούργιο που να μας συγκινήσει και να
μας αρέσει ακόμα περισσότερο, κάνοντας τα κύτταρα μας να πάλλονται σε
διαφορετικές ανώτερες συχνότητες, μη σκέψης και μη πράξης, όπως
συμβαίνει σε πολύ βαθύ μη στοχασμό. Ναι είναι σχεδόν απόλυτα βέβαιο,
είναι ότι η Κλασική Μουσική εξυψώνει τον άνθρωπο, καλλιεργεί το
χαρακτήρα του και τον κάνει πιο ήρεμο και πολιτισμένο.
Ο Μότσαρτ έχει ευεργετική επίδραση στον Νου: Οι
περισσότεροι έχουμε ακούσει ή διαβάσει κάπου ότι η κλασσική μουσική
βοηθάει στην ανάπτυξη του μυαλού, ειδικά όταν κάποιος εξοικειωθεί μαζί
της από βρεφική ηλικία, όταν ακόμα δεν μπορεί καλά-καλά να αναγνωρίσει
τους ήχους.
Ειδικά η επίδραση της Κλασικής μουσικής του
εμπνευσμένου Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ είναι κι επιστημονικά πλέον
αποδεδειγμένο ότι έχει ευεργετική επίδραση στην λειτουργία του νου.
Αλήθεια είναι ή μήπως κάποιες θεωρίες των φίλων της κλασικής μουσικής; Η
έρευνα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια έδωσε την απάντηση.
Μια ομάδα φιλόδοξων ερευνητών του πανεπιστημίου
αποφάσισε να κάνει κάποια τεστ όχι σε παιδιά, αλλά σε ενήλικους, οι
οποίοι μάλιστα δεν ήταν καν φίλοι της κλασικής μουσικής. Οι 36 εθελοντές
φοιτητές που πήραν μέρος στο πείραμα επιλέχθηκαν έτσι, ώστε να έχουν
τις ίδιες ακαδημαϊκές γνώσεις και να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο.
Χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και έκαναν τα ίδια τεστ νοημοσύνης.
Η μόνη διαφορά τους ήταν το πώς προετοιμάστηκαν
ακουστικά πριν προχωρήσουν στην αίθουσα των τεστ. Η πρώτη ομάδα φόρεσε
ακουστικά απομόνωσης για δέκα λεπτά, η δεύτερη άκουσε επίσης δέκα λεπτά
χαλαρωτικής μουσικής και ειδικές οδηγίες χαλάρωσης και η τρίτη άκουσε
ένα δεκάλεπτο κομμάτι από την διάσημη «Σονάτα για δύο πιάνα σε Ρε
μείζονα» του Μότσαρτ.
O Μότσαρτ βοηθάει το μυαλό! Οι φοιτητές που είχαν
προετοιμαστεί ακούγοντας Μότσαρτ τα πήγαν καλύτερα σε ένα εντυπωσιακό
ποσοστό 20% από τους υπόλοιπους. Η διαφορά στην ταχύτητα ήταν σημαντική
όταν το τεστ τους ζητούσε να αναγνωρίσουν κάποιο σχήμα ή να ταιριάξουν
διάφορα σχήματα μεταξύ τους.
Ήταν, επίσης, πολύ καλύτεροι στο πιο δύσκολο
κομμάτι των τεστ, το να ταιριάξουν μεταξύ τους μπερδεμένα κομμάτια ενός
δύσκολου παζλ. Οι ίδιοι φοιτητές, όμως, που είχαν αυτά τα αξιοπρόσεκτα
αποτελέσματα μαζεύτηκαν την επόμενη ημέρα και έκαναν τα ίδια τεστ χωρίς
να ακούσουν Μότσαρτ, όπου αποδείχτηκε ότι ο χρόνος εκτέλεσής τους
διέφερε πολύ (προς το χειρότερο, βέβαια) από την προηγούμενη ημέρα.
Οι μελέτες που έγιναν με βάση αυτό το τεστ έδειξαν
ότι οι άνθρωποι που ακούν συστηματικά τη μουσική του Μότσαρτ αποκτούν
την προδιάθεση να τακτοποιούν στο μυαλό τους ακόμα και τα πιο δύσκολα
ζητήματα. Κατά τη διάρκεια της ακρόασης της μουσικής του συγκεκριμένου
συνθέτη το μυαλό λειτουργεί με την ίδια ένταση σα να προσπαθούσε να
ταξινομήσει ένα δύσκολο παζλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου